Interview: van plantenliefhebber in Australië naar plantenverzamelaar in Nederland
Heb je je wel eens afgevraagd waar onze plantjes terecht komen? En wie de passie van stekjes, plantjes en natuur met jou delen? Wij ook! Daarom zijn wij eens in gesprek gegaan met Gerda van Os, 81 jaar oud en wonend in Vlijmen. Zij komt inmiddels al een langere tijd bij ons om haar groene verzameling uit te breiden. We hebben haar vragen gesteld over zichzelf en haar 120 planten.. Nieuwsgierig? Lees vooral verder!
Hoe het begon
‘Het begon allemaal al in de jaren 70 en 80. Je huis vol hebben met groen was destijds erg populair. Mijn moeder had altijd veel clivia’s in huis. Toen werd ik al blij van planten.’, vertelde Gerda.
De liefde voor planten, die al vroeg begon, is altijd gebleven. En dat is ook te zien aan haar huis en hoe ze het ingericht heeft. Er staan maar liefst 120 planten in haar flat in Vlijmen! Of er nog ruimte is? Zeker! Maar ze doet het rustig aan, want voor je het weet staat alles vol.
Uitbreiding
Het afgelopen jaar is haar verzameling erg uitgebreid. Sinds de lockdown zijn er vele plantjes en stekjes bijgekomen maar dat is absoluut geen straf. Het verzorgen van de planten maakt haar ontzettend blij en ze zou het dan ook niet anders meer willen. Zonder plantjes voelt het namelijk niet echt als haar thuis. En zeg nou eens eerlijk, daar sluiten wij ons natuurlijk bij aan!
Naast dat er veel groene vrienden bij haar wonen, lopen er ook 2 viervoeters bij haar thuis, namelijk haar katten Pjotr en Pien. Of ze aan de planten zitten? Nee, gelukkig niet. Voor Pjotr en Pien staat er kattengras. Zodat ze, als ze zin hebben, daar hun groene vitaminen kunnen halen.
Liefde voor de natuur
Gerda woont nog niet zo heel lang in Nederland. Inmiddels is ze 10 jaar weer op Nederlandse bodem, maar heeft daarvoor een bijzonder leven gehad in Australië. Ze woonde maar liefst 12 jaar in Australië. Hier was ze slangenvanger en werkte voor de gemeente van Queensland. Of ze angst had? Nee, dat zeker niet. Ze vond haar werk juist leuk! Ze kwam op verschillende plekken, waaronder vele tuinen. Tijdens haar werk als slangenvanger kon ze daarom ook extra van de natuur genieten.
Maar ook in Nederland heeft Gerda beziggehouden met de natuur. Als hobby heeft zij namelijk vroeger bijen gehouden en daardoor heeft ze ook veel over planten geleerd. Wist je bijvoorbeeld dat bijen en hommels essentieel zijn voor sommige planten? Zij zorgen namelijk voor de vruchtzetting en bestuiving van vele planten in je tuin.
De verzorging
Het bezig zijn met de natuur en het hebben van groene vrienden heeft er dus altijd al ingezeten. Maar hoe zorgt ze ervoor dat al haar 120 groene vrienden gelukkig zijn? Wij vroegen het haar.
‘Iedere week trek ik er 1 dag voor uit. Dan wordt alles grondig verzorgd en goed bekeken.’, zegt ze.
En dat moet ook wel met zoveel planten. Het kost veel tijd en geduld maar dat wordt dan ook beloond. Naast het verzorgen van haar planten, stekt ze deze ook.
Favorieten en wensen
Haar favoriete plant is de Maze plant, ook wel bekend als de Hydnophytum papuanum. Dit is niet haar mooiste plant, maar wel de meest bijzondere. Deze plant groeit onder andere in Australië. In de verdikte steel van de plant zitten namelijk allemaal gangetjes, waar tropische mieren hun nestjes maken. Gelukkig heeft Gerda deze mieren niet in haar plant zitten, maar dat feitje maakt de plant wel extra leuk!
De Philodendron White Princess en Pink Princess zijn haar mooiste planten en dat kunnen wij zeker begrijpen! We hebben haar natuurlijk ook gevraagd welke plant ze nog graag aan haar collectie zou toevoegen en dat is de Fatsia japonica! Deze staat ook wel bekend als de vingerplant.
Om uit te proberen
De tip die we van Gerda meekregen is het gebruiken van wilgenwater voor het wortelen van je stekjes. Wilgenwater is eigenlijk een alternatief voor stekpoeder, het helpt namelijk het stekje beter te wortelen en weert ziektes af. Gerda heeft er veel over gelezen en probeert het momenteel uit. Mocht je dit natuurlijke middel ook eens willen proberen, zoek dan eens online op de termen ‘stekken in wilgenwater’.
